مقایسه میزان حساسیت اخلاقی حرفه ای پرستاران شاغل با دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال ۱۳۹۹

Abstract

مقدمه: ماهیت حرفه­ی پرستاری به گونه­ای است که توانایی حساسیت نسبت به مسائل اخلاقی بسیار حائز اهمیت می­باشد. حساسیت اخلاقی به معنای توانایی تشخیص تعارضات اخلاقی، درک صحیح موقعیت­های اخلاقی و آگاهی از عواقب اخلاقی تصمیمات اتخاذ شده می­باشد.[r1] از [r2] آنجاییکه قرار گرفتن در محیط بالین به عنوان یک پرستار و در محیط آموزشی به عنوان یک دانشجوی پرستاری، هر کدام به نحوی می­توانند بر حساسیت اخلاقی حرفه­ای تأثیر بگذارند؛ لذا این مطالعه با هدف مقایسه میزان حساسیت اخلاقی [r3] حرفه­ای پرستاران شاغل با دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال ۱۳۹۹ در آذر ماه انجام گرفت. روش: در این مطالعه ­ی توصیفی مقطعی ۱۳۰ دانشجوی سال آخر پرستاری و ۱۴۰ پرستار شاغل در بیمارستان­های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. جمع آوری داده­ها با پرسشنامه­های جمعیت شناختی و حساسیت اخلاقی لوتزن (Lutzen) انجام شد. داده ­ها توسط نرم افزار SPSS نسخه­ ی ۱۶ با شاخص­های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، درصد) و آمار تحلیلی (تی مستقل، آنالیز واریانس یک­طرفه و پیرسون) مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها:میانگین نمره و انحراف معیار حساسیت اخلاقی در پرستاران شاغل (۵۰/۱۱±۰۱/۶۴) و دانشجویان پرستاری (۵۷/۱۳±۴۲/۶۰) از ۱۰۰ بدست آمد که از نظر آماری تفاوت معنی ­دار بود (۰۱/۰P=). در هر دو گروه میانگین نمره­ی حساسیت اخلاقی در حیطه­ ی «صداقت و خیر خواهی» بالاترین نمره و حیطه­ی «استفاده از دانش حرفه­ای» کمترین نمره را داشت. نتیجه­ گیری: براساس یافته­ ها[r4] ، سطح حساسیت اخلاقی در هر دو گروه دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل متوسط بدست آمد. با توجه به اهمیت حساسیت اخلاقی و تأثیر آن بر روی افزایش کیفیت مراقبتی، لازم است آموزش و نظارت­های لازم در جهت رعایت کدهای اخلاقی پرستاری برای دانشجویان و پرستاران شاغل جهت ارتقاء سطح حساسیت اخلاقی آنان صورت پذیرد[r5] .