مقایسه ادراک طردشدگی و نشانگان افسردگی در سالمندان مقیم سراهای سالمندان و مقیم خانه

Abstract

زمینه و هدف: مراقبت از سالمندان در سرای سالمندان و مقیم در خانه می­تواند نقش موثری بر وضعیت روانشناختی و کیفیت زندگی آن­ها داشته باشد. با توجه به اهمیت این موضوع مطالعه حاضر با هدف مقایسه ادراک طردشدگی و نشانگان افسردگی در سالمندان مقیم سراهای سالمندان و سالمندان مقیم در خانه انجام شد. روش­کار: پژوهش حاضر به روش علی- مقایسه­ای انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دو گروه از سالمندان شهر رشت در سال 1399 می­باشند که در سراهای سالمندان این شهر مقیم بودند و یا نزد خانواده زندگی می­کردند. از هر گروه 120 نفر از سالمندان به­شیوه هدفمند مشارکت داشتند و به مقیاس ادراک طردشدگی (Perceived Rejection Scale: PRS) و مقیاس افسردگی سالمندان 15 سوالی (Geriatric Depression Scale: GDS-15) پاسخ دادند. تحلیل داده­ها با استفاده از نرم­افزار آماری SPSS-24 و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره انجام شد. یافته­ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که ادراک طرد شدگی (001/0=P، 524/14=F) و نشانگان افسردگی (001/0=P، 280/17=F) در سالمندان مقیم سراهای سالمندان به طور معنادار بیشتر از سالمندان گروه گرواه بود (001/0>P). نتیجه­گیری: نتایج این مطالعه گویای این است که ادراک طردشدگی و نشانگان افسردگی در سالمندان مقیم سراهای سالمندان بیشتر از سالمندان مقیم در خانه است؛ بنابراین اجرای مداخلات روانشناختی مناسب جهت بهبود وضعیت روانشناختی سالمندان مقیم سراهای سالمندان پیشنهاد می­شود.