اثربخشی اسکیماتراپی بر صمیمیت و مهارت‌های ارتباطی در زوجین ناسازگار

Abstract

زمینه و هدف: بهبود صمیمیت و مهارت‌های ارتباطی در زوجین ناسازگار یکی از راهکارهای جلوگیری از فروپاشی زندگی است؛ لذا هدف از پژوهش حاضر یررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر صمیمیت و مهارت‌های ارتباطی در زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران است. روش کار: روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در نیمه اول سال 1400 بود که با در اختیار گرفتن پرونده‌های موجود زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر تهران، تعداد 10 زوج (10 مرد و 10 زن) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه 5 زوجه (5 زوج در گروه آزمایشی، 5 زوج در گروه کنترل) قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه صمیمیت زناشویی تامپسون و والکر (1983)، مهارت‌های ارتباطی ماتسون (1983) و سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) بود. به منظور آموزش طرحواره درمانی از پروتکل طرحواره درمانی یانگ استفاده شد که به مدت سه ماه و در 10 جلسه به طول انجامید. از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر برای تجزیه و تحلیل داده‍‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان از این داشت که اسکیماتراپی بر صمیمیت و مهارت‌های ارتبطی در زوجین ناسازگار تأثیرگذار و پایدار می‌باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، به طور کلی طرحواره درمانی تاثیر معنادار و پایداری بر صمیمیت و مهارت­های ارتباطی در زوجین ناسازگار داشته­اند. به عبارت دیگر طرحواره درمانی سبب بهبود صمیمیت و مهارت­های ارتباطی در زوجین ناسازگار شده­اند.