نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاسدی, رضاfa_IR
dc.contributor.authorکردی, محمد رضاfa_IR
dc.contributor.authorشب خیز, فاطمهfa_IR
dc.date.accessioned1402-08-19T18:52:24Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-11-10T18:52:25Z
dc.date.available1402-08-19T18:52:24Zfa_IR
dc.date.available2023-11-10T18:52:25Z
dc.date.issued2023-09-01en_US
dc.date.issued1402-06-10fa_IR
dc.identifier.citationاسدی, رضا, کردی, محمد رضا, شب خیز, فاطمه. (1402). اثر محیط غنی‌سازی شده حرکتی و دو نوع تمرین اجباری بر سطوح پروتئین آیریزین و BDNF هیپوکامپ موش‌های ماده مبتلا به ام‌اس تجربی. نشریه پژوهش در طب ورزشی و فناوری, 21(25), 130-146.fa_IR
dc.identifier.issn2252-0708
dc.identifier.issn2588-3925
dc.identifier.urihttp://jsmt.khu.ac.ir/article-1-577-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1040537
dc.description.abstractفرآیندهای تخریب عصبی نقش مهمی در پیشرفت بیماری ام‌اس دارند. تمرین ورزشی مناسب و زندگی در محیط غنی‌سازی شده حرکتی (EE) می‌تواند از طریق ترشح برخی فاکتورهای رشد عصبی در هیپوکامپ ازجمله آیریزین وفاکتور نوتروفیک مشتق از مغر (BDNF) باعث بهبود و یا جلوگیری از پیشرفت بیماری شود. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ۴ هفته تمرین مقاومتی و هوازی و EE بر سطوح پروتئین آیریزین و BDNF هیپوکامپ در موش‌های ماده C57BL6 مبتلا به آنسفالومیلیت خودایمنی تجربی (EAE) بود. تعداد 50 سر موش ماده (سن 8 هفته، میانگین وزن 2± 18 گرم) به‌صورت تصادفی به پنج گروه مساوی (10 سر موش در هر گروه) تقسیم شدند: 1- کنترل سالم، 2-کنترل + EAE، 3-فعالیت مقاومتی + EAE،4- فعالیت هوازی + EAE و 5- EE + EAE. هفته اول و دوم سازگاری با محیط و سپس القای EAE انجام شد. گروه‌های تمرین 5 روز در هفته روزی نیم ساعت به مدت 4 هفته تمرین کردند و گروه EE به قفس تجهیز شده خود منتقل شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی موش‌ها بی‌هوش و سپس تشریح و بافت‌برداری انجام شد. برای سنجش میزان پروتئین‌ها از روش الایزا و برای تعیین تفاوت میان متغیرهای پژوهش از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعیبی توکی استفاده شد. تمامی تحلیل‌ها در سطح معنی‌داری 05/0 و با نرم‌افزار SPSS22 انجام شد. بیان پروتئین BDNF هیپوکامپ در هر سه گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل EAE افزایش یافت. این افزایش در گروه EE و تمرین مقاومتی هم نسبت به گروه کنترل EAE و هم نسبت به گروه تمرین شنا معنادار بود. همچنین بیان پروتئین آیریزین هیپوکامپ در هر سه گروه تمرین نسبت به گروه کنترل EAE افزایش داشت که این افزایش در گروه‌های EE و تمرین مقاومتی معنادار بود همچنین بیان آیریزین در گروه EE نسبت به دو گروه تمرین هوازی شنا و تمرین مقاومتی افزایش بیشتری داشت که این افزایش نسبت به گروه تمرین هوازی شنا معنادار بود. به نظر می‌رسد فعالیت ورزشی از هر دو نوع اختیاری و اجباری می‌تواند با مکانیسم اثر متفاوت، موجب افزایش ترشح فاکتورهای رشد عصبی ازجمله آیریزین و BDNF و درنتیجه کمک به بهبود و پیشگیری از پیشرفت بیماری ام‌اس شود.fa_IR
dc.format.extent1918
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه خوارزمی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofنشریه پژوهش در طب ورزشی و فناوریfa_IR
dc.relation.ispartofResearch in Sport Medicine and Technologyen_US
dc.subjectمالتیپل اسکلروزیسfa_IR
dc.subjectتمرینات اختیاریfa_IR
dc.subjectتمرینات اجباریfa_IR
dc.subjectزندگی در محیط غنی‌سازی شده حرکتیfa_IR
dc.subjectهیپوکامپfa_IR
dc.subjectفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.titleاثر محیط غنی‌سازی شده حرکتی و دو نوع تمرین اجباری بر سطوح پروتئین آیریزین و BDNF هیپوکامپ موش‌های ماده مبتلا به ام‌اس تجربیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume21
dc.citation.issue25
dc.citation.spage130
dc.citation.epage146


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد