بررسی عوامل مؤثر بر بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان با استفاده از مدل شفایافتگی آمیخته

Abstract

سابقه و هدف: سرطان پستان علت دوم مرگ و میر در زنان است. عوامل پیش آگهی سرطان با استفاده از مدل‌های آماری مناسب با ساختار داده‌ها، نه‌تنها در کوتاه‌مدت به انتخاب روش درمانی مناسب تر کمک می کند، بلکه می تواند در درازمدت در شناسایی بیماران در معرض خطر نیز نقش بسزایی ایفا کند. هدف از مطالعه‌ی حاضر تعیین عوامل مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان با استفاده از مدل شفایافتگی آمیخته است. مواد و روش‌‌ها: این مطالعه، مطالعه ی هم‌گروهی گذشته نگر است. طی سال­های 1390 تا 1400، 767 بیمار مبتلا به سرطان پستان به مرکز ام‌‌آرآی مهدیه‌ی همدان مراجعه کردند. طی تماس تلفنی با این افراد، اطلاعات آسیب‌شناسی بالینی و جمعیت‌شناختی آن ها ثبت شد. برای تحلیل داده ها از مدل شفایافتگی آمیخته استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از smcure در نرم افزار R.4.0.5 انجام گرفت. سطح معنی داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: از 767 بیمار مبتلا به سرطان پستان که به‌مدت 10 سال پیگیری شدند، 58 نفر (7/6درصد) فوت کردند. میانگین (انحراف معیار) سن در زمان تشخیص ( 10/85 ) 49/23 سال بود. در آنالیز تک متغیره، ویژگی‌های آسیب شناسی بالینی و جمعیت شناختی شامل سن، اولین درمان، وضعیت تأهل، عود بیماری، نوع پاتولوژی، تهاجم به عروق لنفاوی Lymphatic Vascular Invasion(LVI) و در آنالیز چندمتغیره، اولین درمان و عود بیماری ارتباط معنی‌داری با شفایافتگی بیماران داشتند ) 0/05 > (P. نتیجه‌گیری: مطابق نتایج مطالعه‌ی حاضر، اولین درمان و عود بیماری از عوامل مرتبط با شفای بیماران مبتلا به سرطان پستان شناخته شدند. تأثیر اولین درمان و عود بیماری در میزان بقا، تأییدگر اهمیت تشخیص زودهنگام این بیماری، ارائه‌ی خدمات تشخیصی و درمانی مناسب و همچنین بهبود کیفیت زندگی بیماران است. از طرفی، میزان بقای به‌نسبت بالا در بیماران مراجعه‌کننده به مرکز تشخیصی‌درمانی مهدیه می تواند اهمیت ایجاد چنین مراکزی را برای بیماری های مختلف نشان دهد.