مقایسه‌ی اثر ترکیب اریترومایسین و زینک استات موضعی با اریترومایسین موضعی در درمان آکنه‌ی خفیف تا متوسط

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به نقش باکتری ها در ایجاد برخی از اشکال آکنه، در سال‌های اخیر استفاده از آنتی بیوتیک ها به‌همراه سایر داروها به‌منظور درمان آن، نتایج مثبتی داشته است. این مطالعه با هدف مقایسه‌ی اثر ترکیب اریترومایسین و زینک استات موضعی با اریترومایسین موضعی در درمان آکنه ولگاریس خفیف تا متوسط انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 76 بیمار مبتلا به آکنه که به کلینیک تخصصی پوست بیمارستان فرشچیان (سینا) همدان مراجعه کرده بودند، به‌طور تصادفی به دو گروه ‌درمانی A (39 نفر) و B (37 نفر) تقسیم شدند. گروه A تحت درمان با محلول موضعی اریترومایسین 4درصد به‌تنهایی و گروه B تحت درمان با محلول ترکیبی موضعی اریترومایسین 4درصد و زینک استات 2/1درصد به‌صورت دو بار در روز، به‌مدت سه ماه قرار گرفتند. یافته‌ها: در گروه‌های A و B به‌ترتیب میانگین نمره‌ی شدت ضایعات قبل از درمان 6/5±21/1 و 5/4±21/9 (0/555P=)، بعد از ماه اول درمان 6/4±17/0 و 5/9±15/7 (0/578P=)، بعد از ماه دوم درمان 4/5±9/1 و 3/3±6/4 (0/014P=) و بعد از ماه سوم درمان 3/0±4/0 و 3/0±2/0 (0/001P=) و فراوانی بهبود کامل به‌ترتیب 38/5 و 64/9درصد بود (0/021P=). در گروه B، شدت پاپول در ماه دوم (0/002P=) و سوم (0/001P=) درمان به‌طور معنی داری کمتر از گروه A بود. نتیجه‌گیری: ترکیب اریترومایسین 4درصد با زینک استات 1/2درصد و استفاده از آن به‌صورت محلول موضعی، اثربخشی بیشتری نسبت به محلول موضعی اریترومایسین 4درصد به‌تنهایی در درمان ضایعات آکنه دارد.