اثر سدیم بوتیرات و ورزش هوازی با تردمیل، به‌تنهایی یا به‌صورت توأم، بر وزن بدن و پارامترهای گلیسمی در موش‌های صحرایی دیابتی شده با رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: دیابت نوع دو یک اختلال متابولیک رایج است که جمعیت زیادی در سراسر دنیا درگیر آن هستند. هدف از این مطالعه یافتن اثربخشی سدیم بوتیرات (NaB) و ورزش تردمیل بر روی وزن بدن و پارامترهای گلیسمی در مدل تجربی دیابت نوع 2 بود. مواد روش‌ها: 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 5 گروه کنترل، دیابت، دیابت+سدیم بوتیرات، دیابت+ورزش و دیابت+سدیم بوتیرات+ورزش تقسیم شدند. دیابت نوع 2 از طریق 4 هفته رژیم پرچرب و سپس تزریق استرپتوزوتوسین به آن‌ها القا شد. حیوانات دیابتی با NaB (400 میلی‌گرم بر کیلوگرم و به‌صورت روزانه) و ورزش تردمیل (5 روز در هفته) به مدت 6 هفته مورد درمان قرار گرفتند. وزن بدن و پارامترهای گلیسمی مانند قند خون ناشتا، تحمل گلوکز، سطح انسولین، شاخص مقاومت به انسولین، و میزان حساسیت به انسولین در آن‌ها ارزیابی شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که سدیم بوتیرات توأم با ورزش تردمیل، باعث افزایش معنادار وزن بدن (p < 0.05) نسبت به گروه دیابت می‌شود. همچنین سطح گلوکز خون به معناداری در گروه‌های سدیم بوتیرات(p < 0.05) ، ورزش(p < 0.01) و سدیم بوتیرات+ورزش (p < 0.001) در مقایسه با گروه دیابت کاهش یافت. میزان قند خون در تست تحمل گلوکز به‌صورت معناداری در گروه‌های سدیم بوتیرات(p < 0.05) ، ورزش(p < 0.01) و سدیم بوتیرات+ورزش (p < 0.001) در مقایسه با گروه دیابت کاهش یافت. در گروه سدیم بوتیرات+ورزش، افزایش معنادار انسولین (p < 0.05) و نیز حساسیت به انسولین (p < 0.05) مشاهده شد. همچنین اگرچه مقاومت به انسولین در گروه سدیم بوتیرات+ورزش در مقایسه با گروه دیابت کاهش داشت، اما این کاهش معنادار نبود (p > 0.05). نتیجه‌گیری: سدیم بوتیرات توأم با ورزش می‌تواند باعث بهبود وزن بدن و بهبود پارامترهای گلیسمی در بیماران مبتلا دیابت نوع 2 شود.