اثربخشی روانشناسی مثبت بر احیای مجددجذابیت زوجین، خودشفقتی و قدردانی در بین زنان دارای مشکلات زناشویی

Abstract

مقدمه و هدف: هدف روانشناسی مثبت دستیابی به رشد علمی در افراد و جوامع از طریق مداخلات موثر روانشناسی و دستیابی به درک علمی از بهزیستی است. با توجه به مطالب فوق الذکر، این پژوهش درصدد پاسخ به این سوال است که اثربخشی روانشناسی مثبت‌ در بین زنان دارای مشکلات زناشویی بود. روش: در این پژوهش نیمه آزمایشی، از طرح آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه پژوهش، شامل زنان دارای مشکلات زناشویی شهر تهران که در سال 1400 به مراکز مشاوره تهران مراجعه کرده بودند که از میان آنها 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه گمارش شدند. در ابزار پژوهش، پرسشنامه جذابیت فیزیکی کارانداشو (2020)، پرسشنامه خودشفتقی نف (2003) و پرسشنامه قدردانی مک کلایف (2002) بود و پس از اجرای مداخلات در چارچوب پروتکل‌های مدون، از تحلیل کواریانس برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌ نشان دادند که روش مداخله‌ای می‌تواند در بهبود جذابیت زوجین، خودشفقتی و قدردانی زنان دارای مشکلات زناشویی مؤثر واقع گردد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان گفت که روانشناسی مثبت براحیای مجددجذابیت زوجین، خودشفقتی و قدردانی زنان دارای مشکلات زناشویی تاثیر مثبت دارد. نتایج این پژوهش می‌تواند نتایج پژوهش‌های پیشین و نظریه‌های مربوط به نقش درمان‌های روانشناسی مثبت را در کاهش مشکلات روانشناختی افراد و زنان دارای مشکلات زناشویی تاکید کند.