تاثیر درمان گروهی متمرکز بر هیجان و تحلیل رفتار متقابل بر صمیمیت، پذیرش اجتماعی و شفقت در افراد مضطرب

Abstract

زمینه و هدف: اضطراب یکی از مسائلی است که انسان همیشه در طی زمان با آن درگیر بوده است. هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثر بخشی درمان گروهی متمرکز بر هیجان و تحلیل رفتار متقابل بر صمیمیت و پذیرش اجتماعی و شفقت در افراد مضطرب بود. روش­ کار: برای انجام پژوهش نیمه آزمایشی حاضر که با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و دوره ی پیگیری یک ماهه انجام شد. از بین مراجعان مضطرب مراکز مشاوره توحید شهر اصفهان در بهار و تابستان 1399 به روش نمونه­گیری در دسترس 60 نفر انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه 20 نفری تقسیم شدند. سپس گروه آزمایش مداخلات درمان متمرکز بر هیجان 12 جلسه 120 دقیقه‌ای و گروه آزمایش مداخلات درمانی تحلیل رفتار متقابل نیز 12 جلسه 120 دقیقه‌ای درمان را دریافت نمودند. اما گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تشخیص اختلال اضطراب از طریق مصاحبه بالینی و پرسشنامه SCL-90 انجام شد. همچنین داده‌ها با استفاده از پرسشنامه­های نامه شفقت بر خود، مقیاس خود شفقت ورزی نف (2003)، صمیمیت اجتماعی میلر و لفکورت (1982)، مقیاس آزمون پذیرش اجتماعی مارلو و کراون (1960) جمع­آوری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر دو مداخله بر صمیمیت اجتماعی، پذیرش اجتماعی و شفقت اثر بخش می‌باشد. نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج استفاده از هر دو نوع مداخله جهت تاثیر بر مسائل اجتماعی افراد مضطرب پیشنهاد می­شود.