بررسی علائم بالینی، عوامل خطرساز، یافته‌های آزمایشگاهی، درمان دارویی و پیامد نهایی در نوزادان سررس مبتلا به سپسیس زودهنگام در بیمارستان افضلی پور کرمان

Abstract

زمینه و هدف: سپسیس یکی از مهم‌ترین علل مرگ و میر و ناتوانی در دوره نوزادی به شمار می‌آید و با تشخیص و درمان به موقع بیماری و با بهبود کیفیت مراقبت‌های حین زایمان و دوره نوزادی، می‌توان میزان بقای نوزادان را افزایش داد. پژوهش فوق با هدف تعیین علائم بالینی، عوامل خطرساز، یافته‌های آزمایشگاهی، درمان دارویی و پیامد نهایی در نوزادان سررس مبتلا به سپسیس زودهنگام در بیمارستان افضلی پور کرمان انجام گردید. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی بود. پرونده‌های نوزادانی که از سال 1394 تا 1396 در بیمارستان افضلی پور کرمان با تشخیص نهایی سپسیس زودرس بر اساس تشخیص بالینی یا آزمایشگاهی بستری شده‌اند با روش سرشماری به صورت در دسترس انتخاب و مورد بررسی گرفتند. یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی و همچنین نوع آنتی بیوتیک و ریسک فاکتورهای مادری و نوزادی با استفاده از فرم از پیش طراحی شده جمع آوری گردیدند. داده‌ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 25 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که 5/59% شرکت کنندگان دارای سپسیس زودرس پسر و 5/40% آن‌ها دختر بودند. شایع‌ترین علائم بالینی به ترتیب تاکی پنه (%74)، تغذیه نامناسب (36%)، آپنه (%32) و هیپو/هایپرترمی (%25) بودند. 5/14% شرکت کنندگان دارای کشت خون مثبت و 5/85% آن‌ها دارای کشت خون منفی بودند. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه سپسیس یکی از مهم‌ترین علل مرگ و میر دوران نوزادی به شمار می‌رود، توصیه می‌شود که با بهبود بخشیدن کیفیت بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان، آموزش‌های لازم جهت رعایت بهداشت و نیز آشنایی با علائم اولیه سپسیس صورت پذیرد.