تاثیر تمرین تداومی و تناوبی با مصرف مکمل اترواستاتین بر بیان p62 mRNA در رت‌های سالمند دیابتی نوع ۲

Abstract

زمینه و هدف: اتوفاژی مسیر اصلی گردش پروتئین است که توسط آن اجزای سلولی برای تخریب و بازیافت به لیزوزوم­ها منتقل می­شوند. هدف پژوهش حاضر تاثیر هشت هفته تمرین تداومی و تناوبی همراه با مصرف مکمل آترواستاتین روی بیان p62 mRNA در رت­های سالمند دیابتی نوع 2 بود. روش کار: تعداد 63 سر رت صحرایی نر نژاد ویستار مسن (میانگین وزنی بین 300 تا 350 گرم) در هشت گروه 1) گروه کنترل سالم، 2) گروه کنترل دیابتی، 3) گروه دیابتی+تمرین تداومی، 4) گروه دیابتی+تمرین تناوبی، 5) گروه دیابتی+مکمل، 6) گروه دیابتی+تمرین تداومی+مکمل، 7) گروه دیابتی+ تمرین تناوبی+مکمل و 8) گروه سالین قرار گرفتند. القای دیابت با تزریق 50 میلی­‌گرم/کیلوگرم استرپتوزوتوسین صورت گرفت. برنامه تمرین تداومی و تناوبی شامل دویدن با سرعت 15 تا 29 متر بر دقیقه برای مدت زمان 5 تا 22 دقیقه برای تمرین تداومی شش ست 5/2 دقیقه ای با چهار دقیقه استراحت بین هر ست برای گروه تمرین تناوبی انجام شد. روزانه مکمل آترواستاتین با دوز 20 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی تزریق شد. از آزمون آماری آنوای یک­طرفه برای مقایسه بین گروه ها در سطح معنی­داری 05/0 ≥ استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیان mRNA P62 در تمام گروه­ها در مقایسه با گروه کنترل سالم و بیمار بطور معنی­داری کاهش یافته است (001/0>p، اما بین گروه­های دیگر اختلاف معنی­دار نبود (05/0<p). نتیجه‌گیری: به­نظر می­رسد تمرین تداومی و تناوبی با مصرف مکمل آترواستاتین می­تواند منجر به کاهش mRNA P62 در رتهای سالمند دیابتی نوع 2 گردد.