تاثیر تقویت ایزوله عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ بر ولگوس پویای زانو طی فرود تک پا

Abstract

زمینه و هدف: ولگوس زانو حین فرود یکی از ریسک فاکتورهای بیومکانیکی آسیب غیربرخوردی لیگامان صلیبی قدامی (ACL) است. بین ضعف عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ و ولگوس زانو ارتباط معنی­داری وجود دارد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تقویت ایزوله عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ بر ولگوس پویای زانو طی فرود تک پا بود. روش کار: سی ­دو مرد دارای ولگوس زانو بیش از 8 درجه بصورت تصادفی در دو گروه تمرینی (16 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. سپس گروه تمرینی سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته تمرینات تقویتی عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ را بصورت دو طرفه انجام دادند. در مرحله پیش و پس آزمون، قدرت عضلات هیپ با استفاده از دینامومتر ایزوکنتیک (کین کام) و اطلاعات کینماتیک طی سه حرکت پرش و فرود ثبت و زاویه ولگوس زانو با استفاده از نرم افزارهای QTM و Visual 3D محاسبه شد. یافته­ها: درخصوص قدرت عضلات هیپ و ولگوس زانو، نتایج تحلیل بین گروهی تفاوت معنی­داری را نشان داد. آزمودنی­های گروه تمرینی پس از 8 هفته افزایش معنی­داری به ترتیب در گشتاور کانسنتریک و اکسنتریک آبداکشن (001/0P<)، (004/0P=) و اکسترنال روتیشن هیپ (007/0P=) ، (001/0P=) و نیز کاهش معنی­داری را در حداکثر میزان و دامنه حرکت ولگوس زانو (02/0P=) ، (04/0P=) نشان دادند. در گروه کنترل هیچکدام از متغیرها تغییر معنی­داری نداشت (05/0<P). نتیجه ­گیری: هشت هفته تمرینات تقویتی ایزوله عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ در بهبود قدرت و راستای اندام تحتانی موثر بوده است. این تمرینات با کاهش زاویه ولگوس زانو ممکن است خطر بروز آسیب غیربرخوردی ACL را کاهش دهد.