رابطه بین درگیر شدن در کار و رفتار شهروندی در سطح فردی و سازمانی و نقش تعدیلی استقلال کاری

Abstract

زمینه و هدف: وجود استقلال کاری در فعالیت­های روزمره افراد نقش اثرگذاری بر رفتار شهروندی افراد جامعه دارد؛ لذا هدف این مطالعه بررسی رابطه بین درگیر شدن در کار و رفتار شهروندی در سطح فردی و سازمانی و نقش تعدیلی استقلال کاری بود. روش کار: روش تحقیق از نظر گردآوری داده­ها از نوع توصیفی، پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان واحد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی‌آبادکتول به تعداد 130 نفر بودند که از این تعداد بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 97 نفر با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. جهت جمع آوری داده­ها از ابزار پرسشنامه استاندارد استفاده شد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و جهت بررسی فرضیه­ها از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که روابط مستقیم بین متغیرهای درگیر شدن در کار و رفتار شهروندی سازمانی فردی و سازمانی با ضریب مسیر به ترتیب 712/0 و 751/0 تأیید شد و نیز روابط غیر مستقیم بین درگیر شدن در کار و رفتار شهروندی سازمانی فردی و سازمانی با نقش تعدیلی استقلال کاری با ضریب مسیر به ترتیب 479/0 و 320/0 نیز تأیید گردید. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده باید اذعان داشت نقش تعدیلی استقلال کاری در رابطه بین درگیر شدن در کار و رفتار شهروندی در سطح فردی و سازمانی تأیید شده است لذا لازم است تا مدیران سازمان­ها به مقوله استقلال کاری و توسعه رفتار شهروندی در سطح فردی و سازمانی توجه نمایند.