تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی به همراه تمرینات مهارت حرکتی و پردازش مجدد درد بر درد و فاکتورهای روانشناختی مهمانداران هواپیما مبتلا به کمر درد مزمن غیراختصاصی: کارآزمایی تصادفی بالینی دو سو کور

Abstract

زمینه و هدف: کمردرد مزمن غیراختصاصی سومین عامل ناتوانی در بیماری­های اسکلتی عضلانی شناخته شده است. شیوع این نوع کمردرد در بین مهمانداران هواپیما به دلیل ایستادن­های طولانی مدت، انجام کارهای تکراری و حمل وسایل به روش­های مختف بسیار زیاد است. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی به همراه تمرینات مهارت حرکتی و پردازش مجدد درد بر درد و فاکتورهای روانشناختی مهمانداران هواپیما مبتلا به کمر درد مزمن غیراختصاصی است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی دو سو کور است. 52 زن مهماندار هواپیما مبتلا به کمردردر مزمن غیراختصاصی به صورت تصادفی به سه گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. برای ارزیابی میزان درد از مقیاس آنالوگ بصری درد، از پرسشنامه داس برای متغیرهای افسردگی، اضطراب و ترس، از پرسشنامه تمپا برای ترس از حرکت، مقیاس فاجعه سازی درد و پرسشنامه باورهای اجتناب از ترس مرتبط با کار و فعالیت بدنی استفاده شد. هر چهار گروه هشت هفته تمرینات منتخب را انجام دادند. جهت بررسی ماندگاری اثر تمرینات پس از گذشته سه ماه از تمرینات ارزیابی مجدد انجام شد. از آزمون تی همبسته برای بررسی تغییرات درون گروهی، آزمون آنالیز واریانس یک­راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تغییرات بین­گروهی و برای بررسی اثر تعاملی زمان بر گروه از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر استفاده شد (05/0 P ≤). یافته­ها: نتایج تحلیل آزمون آنالیز واریانس یک­راهه برای تغییرات بین گروهی نشان داد که اثر اصلی زمان به جز در متغیر اضطراب در سایر متغیرهای پژوهش معنادار است (05/0 P ≤). نتیجه­گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات مقاومتی به همراه تمرینات مهارت حرکتی و پردازش مجدد درد بر کاهش درد و بهبود فاکتورهای روانشناختی تاثیر معناداری دارد.