مقایسه تاثیر داروی سولفاسالازین و شیلاجیت بر آسیب کبدی ناشی از کولیت اولسراتیو ایجاد شده با اسید استیک در موش‌های صحرایی نر

Abstract

سابقه و هدف: آسیب کبدی از عوارض شایع بعد از کولیت اولسراتیو محسوب می‌شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثرات حفاظت کبدی داروی سولفاسالازین و شیلاجیت بعد از کولیت اولسراتیو می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخله‌ای تجربی از 49 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250-200 گرم در هفت گروه 7 تایی شم، کولیت اولسراتیو، حلال خوراکی، شیلاجیت خوراکی، سولفاسالازین، حلال داخل مقعدی، شیلاجیت داخل مقعدی استفاده شد. برای ایجاد کولیت اولسراتیو بعد از بیهوشی حیوان 2 سی سی اسید استیک (4%) به روش مقعدی تجویز شد. 4 روز بعد از ایجاد کولیت، به به مدت 4 روز شیلاجیت با دوز 250 میلی‌گرم بر کیلوگرم به شکل گاواژ و مقعدی تجویز شد. در هر گروه مقادیر آنزیم‌های کبدی (SGPT، SGOT، ALP)، بیلی روبین مستقیم، توتال و آلبومین سرمی آنها در 8 روز بعد از القای کولیت اولسراتیو مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: سولفاسالازین باعث کاهش بیلی روبین توتال (0/04±0/5967) و SGOT (12/7±113/3) شد. تجویز شیلاجیت به صورت مقعدی باعث کاهش بیلی روبین مستقیم (0/02±0/10)، آلبومین (0/2±3/17)،SGOT (12/7±156/2) و تجویز شیلاجیت به صورت گاواژ باعث کاهش SGOT (12/7±125/0)، بیلی روبین مستقیم (0/02±0/094)، SGOT (12/7±125/0) و SGPT (7/5±93/8) شد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تجویز شیلاجیت به صورت خوراکی اثرات حفاظتی بیشتری روی آسیب کبدی ناشی از کولیت اولسراتیو نسبت به شیلاجیت داخل مقعدی دارد و این نتیجه با سولفاسالازین قابل مقایسه می‌باشد.