تعیین ارتباط مدیریت استرس با میزان تنش شغلی درک‌شده و کیفیت خدمات ارائه‌شده توسط ماماهای شاغل در بخش زایمان بیمارستان‌های استان همدان در سال 1401

Abstract

سابقه و هدف: یکی از مشکلات مهم شغل مامایی، استرس شغلی زیاد و پیامدهای حاصل از آن است. داشتن توانایی مدیریت استرس، یکی از ملزومات اساسی این حرفه است که باعث کاهش خطاهای مامایی در محیط کار می‌شود. تنش شغلی در همه مشاغل وجود دارد، ولی ماماها به‌دلیل ماهیت شغلی خود، با تنش بیشتری مواجه هستند و این موضوع ممکن است منجر به کاهش کیفیت خدمات شود. مطالعه حاضر با تعیین ارتباط مدیریت استرس با میزان تنش شغلی درک‌شده و کیفیت خدمات ارائه‌شده توسط ماماهای شاغل در بخش زایمان بیمارستان‌های استان همدان انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 210 مامای شاغل در بیمارستان‌های دارای بخش زنان و زایمان در استان همدان شرکت کردند. روش نمونه‌گیری تصادفی ساده بود. به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات، از پرسش‌نامه‌های اطلاعات دموگرافیک، مدیریت استرس کوبین، استرس بیمارستانی HSS (Hospital Stress Scale) و پرسش‌نامه کیفیت خدمات ارائه‌شده در بخش زایمان (Maternity Care Quality in Maternity Unit Scale: MCQ-MUS) استفاده شد. اطلاعات با نرم‌افزار Stata نسخه 13 و آزمون‌های آماری کولموگروف اسمیرنوف و رگرسیون خطی چندمتغیره تحلیل شدند. سطح معنی‌داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که 81.4 درصد از ماماها، وضعیت خوبی از توانایی مدیریت استرس دارند. همچنین، 65.7 درصد از ماماها تنش شغلی متوسطی را درک می‌کنند و 79 درصد از ماماها خدمات ارائه‌شده در اتاق زایمان را با کیفیت مطلوبی ارائه می‌دهند. نتایج نشان داد بین مدیریت استرس و تنش شغلی درک‌شده رابطه متوسط و معکوسی وجود دارد (0.47-=beta). همچنین، بین مدیریت استرس و کیفیت خدمات ارائه‌شده رابطه متوسط و مستقیمی وجود دارد (0.56=beta) و بین تنش شغلی درک‌شده و کیفیت خدمات ارائه‌شده نیز رابطه ضعیف و معکوسی وجود دارد (0.25-=beta). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که داشتن توانایی مدیریت استرس و کنترل تنش شغلی باعث بهبود کیفیت خدمات ارائه‌شده توسط ماماها می‌شود. پیشنهاد می‌شود مدیران مامایی با برگزاری کارگاه‌های مدیریت استرس، گام مثبتی در راستای بهبود کیفیت خدمات مامایی بردارند.