مقایسه‌ درمان پیشنهادشده بر اساس عوامل مؤثر بر درجه‌ سختی درمان در دندان‌های نیش نهفته‌ فک بالا با طرح درمانی قطعی آن‌ها

Abstract

سابقه و هدف: هنگام درمان ارتودنسی دندان نیش نهفته در فک بالا، تعیین موقعیت دقیق دندان با کمک تصویربرداری سه‌بعدی کامپیوتری با اشعه مخروطی (Cone Beam Computed Tomography) CBCT می‌تواند در تصمیم‌گیری مناسب‌تر برای درمان، مؤثر باشد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه طرح درمان پیشنهادی با استفاده از فاکتور های اندازه گیری شده در CBCT با طرح درمان نهایی انجام شده برای بیمار می باشد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی گذشته‌نگر 120 تصویر CBCT تهیه‌شده از بیماران دارای نهفتگی دندان نیش فک بالا که درمان آن‌ها خاتمه یافته بود، ارزیابی شد. برای بررسی شدت نهفتگی دندان نیش فک بالا عواملی مثل نوع نهفتگی، موقعیت قرارگیری دندان نیش، فاصله‌ تا پلان اکلوزال، فاصله‌ تا خط تقارن دندان‌ها و عرض فضای فولیکولار با استفاده از CBCT اندازه‌گیری شد. سپس دَه متخصص ارتودنسی ابتدا طرح درمان خود را پیشنهاد کردند و در ادامه، برای هر یک از عوامل اندازه‌گیری ‌شده با استفاده از اعداد یک تا ده، درجه سختی را تعیین نمودند. سپس ارتباط بین عدد سختی مشخص‌شده برای هر عامل با طرح درمان پیشنهادی، ارزیابی و در پایان، ارتباط طرح درمان پیشنهادی با طرح درمان واقعی بیمار سنجیده شد. یافته‌ها: 26 مرد و 94 زن با میانگین سنی 6/5±18/85 در مطالعه شرکت کردند. بین متغیرهای سن، فاصله دندان نیش تا خط تقارن دندان‌ها و نوع نهفتگی با نوع درمان انجام‌شده، ارتباط معناداری وجود داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه توافق بین مشاهده گرها درباره‌ی درجه سختی مربوط به عرض فضای فولیکولار را پایین و توافق بالاتری را درباره رابطه‌ی درجه سختی با سایر متغیرها نشان داد.