نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعنبریان, مهردادfa_IR
dc.contributor.authorحسینی مهر, سید حسینfa_IR
dc.contributor.authorمحمد نظری, زهرهfa_IR
dc.date.accessioned1402-06-06T23:14:50Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-08-28T23:14:52Z
dc.date.available1402-06-06T23:14:50Zfa_IR
dc.date.available2023-08-28T23:14:52Z
dc.date.issued2023-06-01en_US
dc.date.issued1402-03-11fa_IR
dc.identifier.citationعنبریان, مهرداد, حسینی مهر, سید حسین, محمد نظری, زهره. (1402). مقایسه فعالیت الکتریکی منتخبی از عضلات تنه و ران در حرکت خم شدن به جلو و برگشت با بارهای مختلف در افراد با و بدون کمردرد مزمن. مجله مطالعات علوم پزشکی, 34(3), 158-168.fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-5986-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1026190
dc.description.abstractپیش‌زمینه و هدف: مطالعات نشان داده‌اند که حمل و نگه‌داشتن اجسام نیازمند هماهنگی عضلات اندام تحتانی و تنه است و به‌عنوان یک عامل خطرزا در ایجاد کمردرد محسوب می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه سطح فعالیت منتخبی از عضلات تنه و ران در حرکت خم شدن به جلو و برگشت با بارهای مختلف در افراد با و بدون کمردرد مزمن بود. مواد و روش کار: در یک مطالعه نیمه تجربی، تعداد 31 آزمودنی در دو گروه 15 نفر مبتلا به کمردرد مزمن و 16 نفر سالم به‌صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها حرکت خم شدن به جلو و برگشت را در 4 وضعیت بدون اعمال بار خارجی همراه با بار 2، 5 و 10 درصد جرم بدن را طی مدت‌زمان 6 ثانیه (2 ثانیه ایستادن،2 ثانیه خم شدن به جلو و 2 ثانیه برگشت) انجام دادند. فعالیت الکتریکی هشت عضله منتخب تنه و ران با استفاده از دستگاه EMG ثبت شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بار خارجی بر میانگین فعالیت عضلات تأثیر معناداری دارد همچنین بین میانگین فعالیت عضلات دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود داشت به‌طوری‌که میانگین فعالیت عضلات در گروه با کمردرد مزمن بیشتر بود. از طرف دیگر میزان بار بر میانگین فعالیت عضلات مختلف در گروه‌های مختلف تأثیر معناداری داشت، بطوریکه اثر بار 5 درصد جرم بدن بر میانگین فعالیت عضلات راست شکمی، مورب داخلی شکم و مولتی فیدوس در گروه کمردرد مزمن بیشتر بود. همچنین اثر بار 10 درصد جرم بدن بر میانگین فعالیت عضلات مورب خارجی شکم، ارکتوراسپاین پشتی، ارکتوراسپاین کمری و دوسررانی در گروه کمردرد مزمن بیشتر بود. همچنین اثر بار 10 درصد جرم بدن بر میانگین فعالیت سرینی بزرگ در گروه سالم بیشتر بود.  بحث و نتیجه‌گیری: جهت جلوگیری از خستگی عضلانی و نهایتاً جلوگیری از ایجاد یا گسترش درد، تقویت عضلاتی که بیشترین سطح فعالیت را در هنگام افزایش بار خارجی داشتند، توصیه می‌گردد.fa_IR
dc.format.extent558
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.subjectکمردرد مزمنfa_IR
dc.subjectسطح فعالیتfa_IR
dc.subjectحداکثر فعالیتfa_IR
dc.subjectعضلات رانfa_IR
dc.subjectعضلات تنهfa_IR
dc.subjectطب فیزیکیfa_IR
dc.titleمقایسه فعالیت الکتریکی منتخبی از عضلات تنه و ران در حرکت خم شدن به جلو و برگشت با بارهای مختلف در افراد با و بدون کمردرد مزمنfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.contributor.departmentاستاد بیومکانیک ورزشی، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار بیومکانیک ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران (نویسنده مسئول)fa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume34
dc.citation.issue3
dc.citation.spage158
dc.citation.epage168


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد