امکان‌سنجی روش‌های اسکان موقت پس از زلزله محتمل در فاز 2 شهر پردیس

Abstract

زمینه و هدف: هدف اصلی این پژوهش شناخت روش‌های اسکان موقت، امکان‌سنجی هر یک از آن‌ها به‌منظور یافتن یک روش مدیریتی کارآمد جهت اسکان موقت حادثه دیدگان پس از زلزله در شهر پردیس است. هم‌چنین راه‌حل پیشنهادی در کنار راه‌حل‌های موجود و متداول امکان‌سنجی خواهد شد و با توجه به معیارهای امکان‌سنجی گزینه برتر انتخاب می‌شود. روش: تحقیق حاضر از نظر ماهیت از نوع کمی محسوب می‌شود که بنا بر ضرورت پژوهش، ترکیبی از بررسی ادبیات فنی اعم از کتاب، رساله و مقالات، جستجوهای اینترنتی، انجام مصاحبه با جامعه مورد مطالعه، دریافت داده های موجود و گزارش بازدیدهای میدانی است. هم‌چنین تحلیل داده‌ها از طریق روش ارزیابی تاپسیس انجام و از نرم‌افزار اکسل استفاده شده است. یافته ها: در طول دهه‌های اخیر جهان همواره شاهد وقوع سوانح طبیعی بوده که موجب بروز خسارات و تلفات اقتصادی و اجتماعی جبران‌ناپذیری شده است. اتخاذ روش صحیح اسکان موقت از مهم‌ترین و چالش‌سازترین اقدامات مدیریتی پس از بحران به‌حساب می‌آید که خود شامل 10 روش متفاوت می‌شود. در پژوهش حاضر به‌دلیل عدم کارکرد برخی از آن‌ها در مناطق شهری از مرحله ارزیابی حذف شد و تنها پنج روش اسکان موقت در زمین ملک خود، خانه اقوام، فضای سبز محلات، ساختمان‌های عمومی محله و اسکان در اردوگاه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از تحلیل پرسشنامه‌ها با روش ارزیابی تاپسیس، برتری و کارآمدی روش جمعی در پارک‌ها و فضای باز محلات در مقایسه با روش‌های دیگر به اثبات رسید. به همین منظور دو قطعه زمین در فاز دو پردیس که فاقد کاربری هستند به‌عنوان پارک چندعمکردی پیشنهاد داده شده است، که علاوه بر کارایی در شرایط عادی جهت اسکان موقت بازماندگان مورد بهره‌برداری قرار گیرند.