نقش میانجی مهارت‌های حل مسئله در رابطه بین معنای شغلی و فرسودگی شغلی در بین پرستاران

Abstract

زمینه و اهداف: در شرایط کنونی به دلیل مواجهه و رویارویی پرستاران با اپیدمی کرونا احتمالاً فشار کاری بیش از حدی بر آنها وارد شده که می‌‌تواند دلیلی بر افزایش فرسودگی شغلی در آنان باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی مهارت‌های حل مسئله در رابطه بین معنای شغلی و فرسودگی شغلی در بین پرستاران در دوران اپیدمی کرونا انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر، یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود که با روش مدل‌‌یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه پرستارانی بود که در دوران اپیدمی کرونا در بیمارستان‌‌های امام خمینی آباده و خاتم الانبیاء ابرکوه در سال 1400 مشغول به خدمت بودند که از این بین نمونه‌‌ای به حجم 220 نفر به شیوه نمونه‌‌گیری در‌‌دسترس انتخاب شدند. به منظور گرد‌‌آوری داده‌‌ها از پرسشنامه‌‌های معنا‌‌‌‌ی کار استیگر و همکاران (2012)، فرسودگی شغلی ییلدیریم و سولماز (2020) و حل مسئله باسادر (1999) استفاده شد. داده‌‌ها با آزمون‌ همبستگی پیرسون و مدل‌‌یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج پژوهش رابطه مستقیم بین متغیرهای معنای شغلی و فرسودگی شغلی و همچنین نقش میانجی مهارت حل مسئله در ارتباط بین معنا‌‌ی شغلی و فرسودگی شغلی در بین پرستاران در دوران اپیدمی کرونا را تأییدکرد (001/0 >p). نتیجه‌گیری: با افزایش معنا‌‌ی شغلی و ارتقاء مهارت حل مسئله، فرسودگی شغلی در پرستاران را می‌‌توان کاهش داد که این مهم منتج به افزایش سطح کیفیت مراقبت‌‌های درمانی و رضایت‌‌مندی بیماران می‌‌شود.