مقایسه خستگی، کیفیت زندگی و عملکرد ریوی در بهبودیافتگان کووید-19 و افراد سالم

Abstract

سابقه و هدف: بیماران بهبودیافته از کووید-19 از علائم ماندگاری مانند اختلالات جسمی و روانی متعدد رنج می­برند. به نظر می ­رسد این شرایط می­تواند فعالیت­های روزمره زندگی بهبودیافتگان را مختل کند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، مقایسه خستگی، کیفیت زندگی و عملکرد ریوی بهبودیافتگان کووید-19 با افراد سالم بود. مواد و روش‏ ها: تعداد 25 بهبودیافته کووید-19 ترخیص شده از بیمارستان­ های شهر قم و 25 فرد سالم در سال 1400، ارزیابی شدند. معیار ورود افراد سالم؛ نتیجه تست PCR منفی و دامنه سنی 35 تا 59 سال، و برای بهبودیافتگان؛ حداقل یک هفته بستری در بیمارستان به علت ابتلا به کووید-19 بود. شدت خستگی با استفاده از پرسش­نامه سنجش شدت خستگی (FSS)، کیفیت زندگی از طریق پرسش­نامه 36 سوالی (Sf-36) و عملکرد ریوی از طریق اسپیرومتری ارزیابی شد. بررسی مقایسه میانگین داده­ های دو گروه از آزمون یومن ویتنی و تی مستقل در نرم افزار آماری SPSS نسخه 27 انجام شد. نتایج: در خستگی (0/001>P)، مقیاس کل کیفیت زندگی (0/001>P)، سلامت بدنی (0/001>P) سلامت روانی (0/002=P)، زیرمقیاس­ عملکرد بدنی (0/001>P)، محدودیت ناشی از عملکرد بدنی (0/001>P)، انرژی و شادابی (0/000=P)، عملکرد اجتماعی (0/001>P)، درد (0/001>P) و همچنین عملکرد ریوی شاخص ­های FVC (0/001>P) و FEV1(0/001>P) بین گروه بهبودیافتگان و سالم تفاوت معناداری وجود داشته است. اما در نسبت FEV1/FVC (۰/170 = P) و زیرمقیاس ­های محدودیت ناشی از مشکلات عاطفی (0/816=P) و بهزیستی روانی (0/159=P) بین دوگروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه ‏گیری: بهبودیافتگان از کووید-19، با کاهش کیفیت زندگی، افزایش خستگی و اختلال عملکرد ریوی بیشتری نسبت به همسالان سالم خود روبرو هستند.