کیفیت نامطلوب خواب عامل خطر افزایش قندخون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

Abstract

مقدمه: اختلالات خواب تأثیر نامطلوبی بر سلامت جسمی و روانی بیماران مبتلا به دیابت می‌گذارد. کیفیت پایین خواب می‌تواند کنترل بیماری و عوارض ناشی از آن را نیز تحت تاثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط میان کیفیت خواب با قندخون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی 250 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2، مراجعه‌کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان ولایت شهر قزوین، بصورت در دسترس وارد شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل چک لیست اطلاعات فردی-اجتماعی و پرسش‌نامه کیفیت خواب پترزبورگ بود. جهت تحلیل داده‌ها از مدل‌های رگرسیونی، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون من ویتنی استفاده شد. یافته‌ها: میانگین و انحراف استاندارد قند خون ناشتا 75/40±207/72 و هموگلوبین گلیگوزیله 1/92±8/58 بود. از میان شرکت‌کنندگان 175 نفر (70 درصد) کیفیت نامطلوب خواب داشتند. بر اساس آزمون همبستگی اسپیرمن میان نمره کل کیفیت خواب با قند خون ناشتا (0/487=P< 0/001 ،r) و یا هموگلوبین گلیگوزیلــــــــه (0/465=P< 0/001 ،r) ارتباط مستقیم و معناداری وجود داشت. بر اساس مدل رگرسیون لجستیک، کیفیت ضعیف خواب شانس کنترل نامطلوب قند خون را 3/17 برابر افزایش می ­دهد. نتیجه‌گیری: یافته‌های حاضر رابطه مستقیم بین کیفیت ضعیف خواب و کنترل نامطلوب دیابت را نشان داد. بنابراین تامین بهداشت خواب باید به عنوان بخش مهمی از درمان و مراقبت بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، در جهت مدیریت بهتر قند خون آن‌ها، در نظر گرفته شود.