تحریفات شناختی بین فردی در سالمندان مراجعه‌کننده به پارک‌های مناطق منتخب تهران

Abstract

زمینه و هدف تحریف شناختی بین فردی از مشکلات روان‌شناختی سالمندی است که باعث می‌شود فرد درک درست و منطقی از مسائل نداشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین تحریفات شناختی بین فردی در سالمندان مراجعه‌کننده به پارک‌های مناطق منتخب تهران در سال 1399 تا 1400 انجام شد. روش بررسی ‌در این مطالعه توصیفی‌همبستگی 200 سالمند مراجعه‌کننده به پارک‌ها و فرهنگسراهای منطق منتخب تهران به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مشارکت داشتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها فرم اطلاعات جمعیت‌شناختی، فرم کوتاه بررسی وضعیت شناختی و پرسش‌نامه تحریفات شناختی بین فردی بود که از سالمندان دارای معیارهای ورود به مطالعه درخواست شد به گویه‌های پرسش‌نامه‌ها پاسخ بدهند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی (میانگین، انحراف‌معیار، فراوانی و درصد) و آزمون‌های آماری تحلیلی همبستگی پیرسون، تی مستقل، آنالیتحلیلز واریانس) تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها میانگین نمره تحریفات شناختی 8/29±52/53 از نمره کل 95 بوده است که نشان‌دهنده سطح متوسط تحریفات شناختی در بین سالمندان مورد مطالعه است و در بین ابعاد آن نیز، انتظارات غیرواقع‌بینانه در روابط دارای بیشترین میانگین نمره (0/57±2/91 از میانگین نمره 5) و در بعد طرد در روابط بین فردی دارای کمترین میانگین نمره (0/52±2/64 از میانگین نمره 5) بود. بین سن سالمندان با تحریفات شناختی بین فردی آنان ارتباط معنادار وجود داشت (0/03=P). نتیجه‌گیری باتوجه‌به یافته‌های مطالعه حاضر و وضعیت تحریف شناختی سالمندان توصیه می‌شود که پرستاران شاغل در مراکز ارائه‌دهنده خدمات سلامت با در نظر داشتن وجود ارتباط معنادار بین متغیر سن با تحریفات شناختی، اقدام به مداخلات لازم کنند.