مقایسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با دارو درمانی در بهبود روابط بین فردی و تفکر کمال گرایانه به وسواس شهر یزد

Abstract

زمینه و هدف: اختلال وسواس- اجبار یکی از مشکلات جدی سلامت روان شناختی بوده که بر همه جوانب روابط بین فردی تأثیرگذار می­باشد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با دارو درمانی در بهبود روابط بین فردی و تفکر کمال گرایانه مبتلایان به وسواس شهر یزد بود. روش کار: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه‌ بیماران وسواسی شهر یزد بود که با شیوه نمونه گیری در دسترس 45 نفر از بیماران وسواس بر اساس ملاک­های ورود و خروج پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمایشی (15 نفر تحت درمان دارویی و 15 نفر تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) و گروه کنترل (15 نفر) به طور تصادفی گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه وسواس فکری- عملی مادزلی (1977) و روابط بین فردی رمپل و هولمز (1986) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و دارو درمانی در بهبود روابط بین فردی و تفکر کمال گراینه مبتلایان به وسواس شهر یزد تأثیر معنی­داری را دارد (01/0>P). همچنین یافته ­ها نشان داد بین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و دارو درمانی تفاوت معنادار وجود دارد (01/0>P). نتیجه‌گیری: به طور کلی می­توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی برپذیرش و تعهد اثر بخشی بیشتری را نسبت به دارو درمانی در بهبود روابط بین فردی و تفکر کمال گرایانه دارد.