پیش بینی آمادگی برای تغییر بر اساس باورهای اساسی و ویژگی‌های شخصیتی با میانجیگری خود تعیین‌گری

Abstract

زمینه و هدف: بررسی عوامل موثر در آمادگی فردی برای تغییر در جامعه دانشجویان که می­تواند نقش مهمی در اجرای برنامه های تغییر داشته باشند ضروری به نظر می­رسد، لذا هدف از این پژوهش، تبیین نقش باورهای اساسی و ویژگی­های شخصیتی بر آمادگی تغییر با میانجیگری خود تعیین­گری بود. روش کار: روش پژوهش توصیفی– همبستگی و روش تحلیل از نوع مدل­یابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی در دانشکده­های واقع در دانشگاه آزاد رودهن، که با روش پیشنهادی شوماخر و لوماکس (2004) و روش نمونه گیری خوشه­ای چند مرحله­ای 400 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه­ها پاسخ دادند و پس از حذف پرسشنامه­های مخدوش در نهایت، 375 پرسشنامه بررسی شد. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­های ویژگی­های شخصیتی نئو مک گری و کاستا (1985)، باورهای اساسی کاتلین واپستاین (1992)، آمادگی برای تغییر اس لو (2006) و خود تعیین­گری با نیازهای بنیادین روان شناختی لاگواردیا و همکاران (2000) استفاده شد. یافته ­ها: مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که همه شاخص­های برازندگی، از پردازش مطلوب مدل ساختاری پژوهش با داده­های گرد آوری شده حمایت می­کند. از بین عامل های شخصیت، گشودگی و برون­گرایی به صورت مثبت و عامل­های روان رنجور خویی و وظیفه شناسی به صورت منفی و معنادار آمادگی برای تغییر را پیش بینی می­کند. نتیجه­ گیری: به طور کلی می­توان نتیجه­گرفت که عوامل شناختی- اجتماعی و عوامل مربوط به فرد (باورها، انگیزش وشخصیت) به عنوان میانجی بین محرک­های بیرونی و رفتار در نظر می­شوند.