اثر تمرینات تداومی هوازی فزاینده بر آنژیوتانسین-1، آنژیوتانسین-2 و آنزیم مبدل آنژیوتانسین نوع 2 در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

Abstract

زمینه و هدف: آنزیم مبدل آنژیوتانسین نوع 2 یک آنزیم موثر در تعدیل کننده فشار خون می­باشد. هدف تحقیق حاضر تعیین اثر تمرینات هوازی تداومی بر سطوح سرمی آنژیوتانسین-1 و 2 و آنزیم مبدل آنژیوتانسین نوع 2 در مردان مبتلا به ناتوانی قلبی بود. روش کار: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 20 مرد مبتلا به ناتوانی قلبی ساکن شهر اهواز که بر اساس ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی اﻧﺠﻤﻦ ﻗﻠﺐ ﻧﯿﻮیﻮرک در طبقه 1 بیماری قرار داشتند، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی به 2 گروه تمرین وکنترل تقسیم شدند. مداخله تمرین شامل هشت هفته تمرین در سه جلسه از هفته بود. برنامه تمرین شامل تمرینات هوازی تداومی فزاینده با 85-40 درصد ضربان قلب ذخیره آزمودنی‌ها بود؛ به منظور مقایسه متغیرهای تحقیق از آزمون­های آماری t-test با سطح معنی­داری (05/0 ≥ P) استفاده شد. یافته‌ها: پس از هشت هفته تمرین افزایش معنی­داری در آنژیوتانسین-1 و آنزیم مبدل آنژیوتانسین نوع 2 و کاهش معنی­داری در آنژیوتانسین-2 در گروه تمرین نسبت به پیش­آزمون و گروه کنترل مشاهده شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می توان گفت که تمرینات تداومی هوازی فزاینده احتمالاً با افزایش آنزیم مبدل آنژیوتانسین نوع 2 موجب تعدیل آنژیوتانسین-2 و در نتیجه کاهش عوارض قلبی-عروقی در بیماران مبتلا به ناتوانی قلبی می­شود.