آسیب شناسی روانی آموزش مجازی در دوران کرونا در دانشگاه فرهنگیان

Abstract

زمینه و هدف: آموزش مجازی بخش مهمی از آموزش دانشگاه‌ها را به خود اختصاص داده است که آسیب­های روانی آن در دوران شیوع بیماری کووید-19 تاکنون بررسی نشد. لذا هدف این پژوهش با هدف آسیب شناسی آموزش مجازی در دوران کرونا در دانشگاه فرهنگیان در سال 1399-1400 انجام گرفته بود. روش کار: جامعه آماری در این پژوهش اساتید و دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شیراز و نمونه­گیری به روش هدفمند بود. برای جمع­آوری داده از دو نوع ابزار استفاده شد. به منظور شناسایی اولیه نقاط قوت، ضعف، چالش­ها و فرصت­ها بر اساس دیدگاه دانشجویان و اساتید از مصاحبه نیمه­ساختار یافته و به منظور اولویت­بندی نقاط قوت، ضعف، چالش­ها و فرصت­ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاد شده. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست امده از مصاحبه­ها از طریق کدگذاری موضوعی و تدوین استراتژی نهایی با استفاده از فنون دلفی فازی و نرم افزار FANP صورت گرفت.

یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که نقاط ضعف آموزش مجازی عبارتند از آماده نبودن زیر ساخت­های لازم و سرعت پایین اینترنت، عدم توجه دانشجویان و اساتید به تشکیل به موقع کلاس­ها و عدم امکان برگزاری دروس عملی در فضای مجازی و نقاط قوت آن افزایش بی­سابقه دانش مجازی دانشجویان و اساتید و آشنایی آن­ها با نرم افزارهای متنوع آموزشی و فرصت­ها عبارت بودند از برابری آموزشی، استفاده حدکثری از زمان کلاس و ساخته شدن فیلم ­ها و نرم افزارهای آموزشی جدید و تهدید ها عبارتند از عدم ارتباط عاطفی بین دانشجویان با یکدیگر و با اساتید، نگرانی و استرس دانشجویان از نتایج پایان ترم و عدم نظارت بر روش اجرای صحیح طرحهای آموزشی.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می­توان گفت که مسئولین و دست­اندرکاران دانشگاه­ها باید توجه ویژه­ای به بهبود زیرساخت­های لازم توسعه فضای مجازی در مجامع علمی داشته باشند.