وضعیت ناامنی غذایی و ارتباط آن با سلامت جسمی و روانی سالمندان (سنندج، 1398)

Abstract

سابقه و هدف: ناامنی غذایی به مفهوم دسترسی محدود یا نامطمئن به غذای کافی و سالم از نظر تغذیه‌ای یا توانایی محدود برای دستیابی به غذا از راه‌های مقبول اجتماعی بوده که می‌تواند در سلامت سالمندان تاثیرگذار باشد. هدف این تحقیق، بررسی وضعیت ناامنی غذایی و عوامل موثر بر آن و نقش آن بر سلامت جسمی و روانی در سالمندان می‌باشد. مواد و روش‌­ها: این مطالعه مقطعی بر روی 550 سالمند 60 سال و بالاتر مراجعه کننده به 10 مرکز بهداشتی- درمانی شهر سنندج که به صورت تصادفی خوشه‌ای انتخاب شده بودند، انجام شد. پرسشنامه‌های اطلاعات دموگرافیک، امنیت غذایی HAIFS (8 سوال با محدوده امتیاز صفر تا 24) و سلامت عمومی Goldberg (28 سوال با 4 خرده مقیاس) برای آن‌ها تکمیل و بررسی گردید. یافته‌ها: در این مطالعه 324 سالمند زن و 224 مرد مورد بررسی قرار گرفتند که 75/6% متاهل و 73/6% بی‌سواد بودند. یافته‌ها نشان دادند که 59/1% (325 نفر) از سالمندان درجاتی از ناامنی غذایی داشته و ناامنی شدید در 62 نفر (11/3%) مشاهده گردید. ناامنی غذایی در افراد با علایم متوسط تا شدید جسمانی (7/33OR=)، اضطراب و اختلال خواب (8/63OR=)، اختلال عملکردی (6/78OR=)، افسردگی (21/12OR=) و به طور کل اختلال سلامت عمومی متوسط تا شدید (11/85OR=) به میزان بیشتری دیده شد. همچنین ناامنی غذایی در جنس زن، عدم تاهل، بی‌سوادی، زندگی تنها، درآمد پایین به میزان بیشتری دیده شد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که شیوع ناامنی غذایی در سالمندان سنندج قابل توجه بوده و با عواملی چون اختلال سلامت عمومی، جسمانی و روانی ارتباط دارد.