تأثیر فاکتور رشد شبه انسولین - ۱ بر تکثیر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در شرایط آزمایشگاه

Abstract

سابقه و هدف: سلول های بنیادی اسپرماتوگونی هدف مناسبی برای تحقیقات بیولوژی، دستورزی ژنتیکی، درمان ناباروری و سرطان بشمار می آیند. هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر فاکتور رشد شبه انسولینی - ۱ بر تکثیر سلولهای اسپرماتوگونی بز در محیط آزمایشگاه می باشد. مواد و روش ها: بیضه بز نابالغ از کشتارگاه اخذ و جداسازی سلولهای اسپرماتوگونی به روش هضم دو مرحله یی انجام شد. سپس سلولهای اسپرماتوگونی در محیط کشت DMEM حاوی 5 درصد سرم گوساله جنینی (FBS) و 1 درصد آنتی بیوتیک (پنی سیلین-استرپتومایسین) کشت داده شد و به گروه شاهد و تیمارهای ۱ ، 2 و 3 به ترتیب مقادیر 0، 10، 40 و 100 نانوگرم بر میلی لیتر فاکتور رشد شبه انسولین- ۱ اضافه گردید. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تکمیلی توکی در سطح 5 درصد با نرم افزار آماری Minitab 16 آنالیز شدند. جهت شناسایی سلولهای اسپرماتوگونی از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی علیه آنتی ژن PGP9.5 و همچنین آزمون RT_PCR نشانگرهای THY-1، VASA، UCHL-1(PGP9.5)، plzf و OCT-4 استفاده شد.

نتایج: .در این بررسی مشاهده شد که تعداد کلونی های سلولهای اسپرماتوگونی در تیمار 3 در مقایسه با گروه شاهد و دیگر تیمارها در تمامی روزهای ارزیابی ( 4 ، 7 و 10) بطور معنی داری بیشتر بود (05/0P<). مساحت کلونی های گروه تیمار ۱ در روزهای 7 و 10 کشت، اختلاف معنی داری (05/0P<)را با تیمار 2 و گروه شاهد نشان داد. همچنین مساحت کلونی های تیمار 3 در روزهای 4 ، 7 و 10 پس از کشت نسبت به گروه شاهد، تیمار ۱ و تیمار 2 به طور معنی داری (05/0P<) بیشتر بود. سلولهای جدا شده تمامی نشانگرهای سطحی مربوط به سلولهای بنیادی را بیان کردند نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر برای کشت کوتاه مدت سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی بز در شرایط آزمایشگاه، افزودن فاکتور رشد شبه انسولین -1با دوز 100 نانوگرم برمیلی لیتر پیشنهاد می شود.