بررسی غلضت اینترلوکین-6 ، اینترلوکین-10 و ویتامین D در بیماران دیابتی مبتلا به کووید-19 بستری در بخش مراقبت‌های ویژه

Abstract

سابقه و هدف: کمک به تصمیم‌گیری در مورد استفاده از تهویه مکانیکی یا حتی ملاحظات ضد سیتوکین و سایر درمان‌ها در بیماران کووید-19 با سابقه دیابت می‌تواند نقش بسزایی در پیشگیری از مرگ‌ومیر تأثیر داشته باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اینترلوکین-6، اینترلوکین-10 و ویتامین D در بیماران دیابتی مبتلابه کووید-19 بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بود. مواد و روش‌ها: جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران دیابتی مبتلابه کووید-19 بستری در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان امام سجاد تبریز بود. که همه آنها به تعداد 15 نفر (9 مرد و 7 زن) به‌صورت سرشماری به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. همچنین 15 نفر به صورت تصادفی (9 مرد و 7 زن) به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند سرم نمونه‌های خونی پس از جمع‌آوری با استفاده از سانتریفیوژ با سرعت 3000 دور در دقیقه جداسازی گردید. . اندازه‌گیری سایتوکین ها با استفاده از کیت مخصوص IL-6 و IL-10 بر اساس دستورات ت شرکتولیدکننده، به روش الایزا انجام شد.. سطح بالای 30 نانوگرم/میلی‌لیتر ویتامین D به عنوان سطح کافی، سطح 20 تا 30 به‌عنوان سطح ناکافی و بین 10 تا 20 به عنوان کمبود تقسیم‌بندی شدنداز آزمون آماری تی مستقل برای مقایسه دو گروه استفاده شد. علاوه بر این، برای آشکارسازی اندازه اثر در آزمون مستقل از اندازه‌های اثر D کوهن برای هر گروه محاسبه شد. سطح معنی‌داری کلیه عملیات آماری در سطح 05/0p≤ تعیین شد. نمودارها با استفاده از Graph Pad Prism 9 ترسیم شدند. نتایج: تمامی بیماران دیابتی مبتلا شده به کووید-19 از سطح کمبود ویتامین دی رنج می‌بردند به طوری که در تمامی آنها سطح ویتامین دی بین 10 تا 20 نانوگرم/میلی‌لیتر بود. همچنین نتایج نشان داد سطوح هر دو اینترلوکین-6 در بیماران بستری شده در بخش مراقبت‌های ویژه در مقایسه با افراد سالم افزایش معناداری داشت(05/0P≤). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد اندازه‌گیری سطح اینترلوکین-6 و 10 و نسبت آنها به همراه ویتامین D بتواند پیش‌بینی کننده خوبی برای تشخیص اقدامات مراقبت‌های ویژه در بیماران دیابتی مبتلابه کووید-19 مورد استفاده قرار گیرد.