بررسی تأثیر شش هفته تمرین هوازی بر سطوح پروتئین‌های DCX و AMPA در هایپوکامپ موش‌های صحرایی دیابتی

Abstract

مقدمه: از عوارض دیابت نوع دو اختلالات عصب‌شناختی است و پروتئین‌های DCX و AMPA ممکن است در این اختلال درگیر باشند. بنابراین، هدف پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی بر سطوح پروتئین‌های DCX و AMPA در هایپوکمپ موش‌های دارای دیابت نوع دو بود. روش‌ها: در این پژوهش 32 سر موش نر ویستار هشت هفته‌ای به چهار گروه کنترل (C)، دیابت (D)، دیابت تمرین (DT) و تمرین (T) تقسیم شدند. دیابت به‌وسیله‌ی تزریق استرپتوزوتوسین ایجاد شد. تمرین هوازی پنج جلسه در هفته برای شش هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه موش‌ها تشریح و بافت هایپوکمپ استخراج شد. پروتئین‌ها به روش الایزا اندازه‌گیری شد. برای تحلیل داده‌ها از آنالیز واریانس یک‌طرفه استفاده شد. یافته‌ها: بین سطوح DCX گروه C و گروه‌های T (19/0=p) و DT (50/0=p) اختلاف معناداری وجود نداشت. اما بین سطوح DCX گروه‌های C و D تفاوت معناداری وجود داشت (05/0=P). بین گروه‌های دیابتی و گروه T اختلاف معناداری مشاهده شد (05/0>P). سطوح AMPA گروه‌های دیابتی به شکل معناداری کمتر از گروه‌های C و T بود (05/0>P). تفاوت بین گروه‌های C و T (21/0=P) و گروه‌های D و DT (73/0=p) معنادار نبود. بین AMPA و DCX با گلوکز همبستگی منفی معناداری مشاهده شد (به‌ترتیب 0005/0= p ، 75/0-=r و 0005/0= p ، 65/0-=r). نتیجه‌گیری: دیابت پروتئین‌های AMPA و DCX را کاهش می‌دهد اما ورزش اثر دیابت بر آنها را به‌طور غیرمعناداری کاهش می‌دهد. با توجه به‌مدت زمان مناسب تمرین، این احتمال وجود دارد با توجه به ارتباط منفی معنادار این دو پروتئین با گلوکز خون، شدت تمرین بتواند اثر منفی دیابت روی آنها را کاهش دهد.