تاثیر تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل خرفه بر گیرنده‌های LXα و PPARγ کبدی در موش‌های صحرایی مبتلا به کبد چرب غیرالکلی

Abstract

مقدمه: اصلاح سبک زندگی از طریق تغییر رژیم غذایی به‌ همراه تمرین ‌ورزشی رویکرد اصلی در درمان کبد چرب ‌غیرالکلی است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل خرفه بر گیرنده X کبدی ‌آلفا (LXRα) و گیرنده گاما فعال‌کننده تکثیر پروکسی­زوم (PPARγ) در کبد موش‌های ‌صحرایی مبتلا به کبد چرب‌ غیرالکلی بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی، 30 سرموش ‌صحرایی نر از نژاد ویستار؛ با دامنه وزنی 185-160 گرم، به دو گروه اصلی بیمار (25=n) و شاهد سالم (5=n) تقسیم شدند. کبد چرب‌ غیرالکلی با 12 هفته رژیم غذایی پرچرب القاء شد. پنج موش برای تایید ابتلا قربانی شدند و مابقی موش‌ها به چهار زیرگروه پنج­تایی شامل شاهد کبد چرب، مکمل خرفه، تمرین و تمرین+مکمل خرفه تقسیم شدند. مکمل یاری با خرفه شامل دریافت روزانه 400 میلی‌گرم بر ‌کیلوگرم وزن بدن پودر حل شده خرفه بود. تمرین تناوبی شدید شامل 5 جلسه در هفته دویدن با شدت ۹۰ درصد سرعت‌ بیشینه به مدت 8 هفته بود. در پایان، مقادیر LXRα و PPARγ بافت کبد اندازه‌گیری شد. یافته­ ها: مقادیر LXRα در گروه­های تمرین+مکمل (0/002=p، اندازه اثر=0/63)، تمرین (0/017=p، اندازه اثر=0/43) و مکمل (0/009=p، اندازه اثر=0/44) در مقایسه با گروه شاهد کبدچرب به‌طور معناداری پایین‌تر بود. مقادیر LXRα در گروه تمرین+مکمل به‌طور معناداری نسبت به گروه تمرین (0/030=p) و گروه مکمل (0/030=p) پایین‌تر بود. مقادیر PPARγ در گروه­ های تمرین+مکمل (0/002=p، اندازه اثر=0/83)، تمرین (0/030=p، اندازه اثر=0/60) و مکمل (0/004=p، اندازه اثر=0/71) نسبت به گروه شاهد کبد چرب به‌طور معناداری پایین‌تر بود. مقادیر PPARγ در گروه تمرین+مکمل به‌طور معناداری (0/030=p) نسبت به گروه تمرین پایین‌تر بود. نتیجه ­گیری: تمرین ورزشی تناوبی شدید به همراه مصرف مکمل خرفه ممکن است از طریق کاهش LXRα و PPARγ کبدی و بهبود تنظیم مسیرهای تولید چربی در کبد، در درمان بیماری کبد چرب غیر الکلی موثر باشد.