تاثیر شخصیت فعال بر سازگاری شغلی با نقش میانجی شکوفایی در کار کارکنان

Abstract

زمینه و هدف: شخصیت فعال، که به استعداد فرد نسبت به رفتارهای فعالانه برای تأثیرگذاری بر تغییرات معنادار در محیط اشاره دارد، عامل مهمی است که بر شکل‌گیری سازگاری شغلی تأثیر می‌گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر شخصیت فعال بر سازگاری شغلی با نقش میانجی شکوفایی در کار کارکنان انجام شده است. روش کار: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی بوده است. نحوه جمع آوری داده با استفاده از پرسشنامه بوده است. در پژوهش حاضر از پرسشنامه استاندارد جهت سنجش شکوفایی در کار(پورات و همکاران 2012)، سازگاری شغلی( هو و همکاران ،2012) و شخصیت فعال (بیتمن و کرنت،2013) استفاده شده است. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه کارکنان دانشگاه جندی شاپور اهواز به تعداد 500 نفر بوده است. حجم نمونه، طبق جدول مورگان 271 نفر محاسبه شده است. در این پژوهش پایایی از روش آلفای کرونباخ و روایی از طریق روایی صوری و محتوایی مورد تایید قرار گرفته است. روش تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی بوده است. از نرم‌افزار اس پی اس اس و نرم‌افزار ایموس جهت آزمون فرضیات استفاده شده است. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داده است شخصیت فعال بر سازگاری شغلی با نقش میانجی شکوفایی در کار کارکنان تاثیر دارد. تاثیر شکوفایی درکار بر سازگاری شغلی، تاثیر شخصیت فعال بر سازگاری شغلی و تاثیر شخصیت فعال بر شکوفایی در محل کار مورد تایید قرار گرفته است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داده است که شخصیت فعال ابتدا باعث پیشرفت افراد در محل کار شده که به نوبه خود منجر به بهبود سازگاری شغلی می شود. توصیه می‌شود مشاوران شغلی مداخلات مؤثرتری برای افزایش سازگاری شغلی کارکنان طراحی کنند.