نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرفیعی, مریمfa_IR
dc.contributor.authorطباطبائی قمشه, فرهادfa_IR
dc.contributor.authorاسکوئی‌زاده, رضاfa_IR
dc.contributor.authorواحدی, محسنfa_IR
dc.contributor.authorمحمودی شرفه, هادیfa_IR
dc.date.accessioned1402-04-13T18:24:25Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-07-04T18:24:26Z
dc.date.available1402-04-13T18:24:25Zfa_IR
dc.date.available2023-07-04T18:24:26Z
dc.date.issued2022-12-01en_US
dc.date.issued1401-09-10fa_IR
dc.identifier.citationرفیعی, مریم, طباطبائی قمشه, فرهاد, اسکوئی‌زاده, رضا, واحدی, محسن, محمودی شرفه, هادی. (1401). بررسی ارتباط بین توان کاری و میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در دوران همه‌گیری کووید-19 در کارکنان مراکز خدمات جامع سلامت شهری و روستایی شهرستان ساوه. مجله ارگونومی, 10(3), 164-171.fa_IR
dc.identifier.issn1735-1960
dc.identifier.issn2345-5365
dc.identifier.urihttp://journal.iehfs.ir/article-1-911-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1000061
dc.description.abstractاهداف: خط مقدم مبارزه با کرونا، کارکنان بهداشتی هستند. این مشاغل در دوران همه‌گیری کرونا که مراجعات زیادی داشتند، تحت فشار کاری بالایی قرار گرفتند که می‌تواند شانس ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی را افزایش داده و توانایی کار آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. لذا هدف از انجام این مطالعه، تعیین ارتباط توان کاری و میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در کارکنان مراکز خدمات جامع سلامت شهری و روستایی شهرستان ساوه در دوران همه‌گیری کرونا بود. روش ‌‌‌کار: در این مطالعه‌ی مقطعی، ۱۹۷ نفر از کارکنان مراکز خدمات جامع سلامت شهری و روستایی شهرستان ساوه در سال ۱۴۰۰ به صورت تصادفی انتخاب شدند. شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی و توانایی کار به ترتیب توسط پرسش‌نامه‌ی Nordic توسعه یافته و شاخص توانایی کاری (Work Ability Index) WAI مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون لجستیک دو حالته انجام گرفت. یافته‌ها: میانگین توانایی کار کارکنان برابر با ۷/۶۱ ± ۳۴/۸۶ بود. شایع‌ترین مناطق درگیر اختلالات اسکلتی- عضلانی کمر (۶۳ درصد)، گردن (۳۰ درصد) و زانوها (۱۷/۸ درصد) به ترتیب با فراوانی ۱۲۵، ۶۳ و ۳۹ نفر بود. شاخص توانایی کار بر روی اختلالات اسکلتی- عضلانی در نواحی لگن‌ و‌ ران، دست ‌‌و ‌مچ‌ دست، گردن و کمر (۰/۰۵ ≥ P) معنی‌داری داشت. همچنین هرچه میزان سابقه‌ی ابتلا به کرونا بیشتر باشد، میزان توانایی کار کمتر است (۰/۰۰۱ = P). نتیجه‌گیری: در دوران شیوع کرونا، توانایی کار کارکنان متوسط می‌باشد. با توجه به تأثیر توانایی کار بر روی شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی، پیشنهاد می‌گردد در دوران همه‌گیری کووید-۱۹، شناسایی عوامل مؤثر بر کاهش توانایی کار ‌و اجرای مداخلات ارگونومی در اولویت قرار گیرد.fa_IR
dc.format.extent962
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله ارگونومیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ergonomicsen_US
dc.subjectاختلالات اسکلتی-عضلانیfa_IR
dc.subjectتوانایی کارfa_IR
dc.subjectهمه‌گیری کروناfa_IR
dc.subjectاختلالات اسکلتی-عضلانیfa_IR
dc.titleبررسی ارتباط بین توان کاری و میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در دوران همه‌گیری کووید-19 در کارکنان مراکز خدمات جامع سلامت شهری و روستایی شهرستان ساوهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه ارگونومی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب اطفال، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه ارگونومی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آمارزیستی و اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات سایکوز، دانشگاه علوم بهزیستی و سلامت اجتماعی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای، کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، دانشکده‌ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایرانfa_IR
dc.citation.volume10
dc.citation.issue3
dc.citation.spage164
dc.citation.epage171


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد